Wat een mooi begin van 2014!

Details
Gepubliceerd: maandag 06 januari 2014 08:09
Daar gaan ze. Mijn liefies. Een grote en een kleine man. Voor het eerst brengt Brenny z'n zoon naar school. Voor het eerst gaat hij Dylans juf ontmoeten, en die heeft Dylan toch al sinds de zomervakantie. Al heel op tijd weg zijn ze, omdat alles nieuw is. Brenny zal nog moeten zoeken waar hij die grote bus bij school kwijt kan in de ochtenddrukte. Hij heeft vanwege het liftje waarmee hij de bus verlaat, aan de achterzijde ongeveer drie meter nodig. Spannend voor ze, alles nieuw! En dus heb ik om 8.00 in de ochtend m'n hele huishouden al aan kant. Kan ik aan het werk! Wat een luxe! Maar met m'n aadacht ben ik natuurlijk toch nog bij mijn mannen, wat een verandering is dit voor ons! En oh wat gun ik het Brenny. Zijn zelfredzaamheid herwonnen. Nadat hij z'n ongeluk kreeg (bijna 25 jaar geleden), heeft ie zich een weg terug geknokt. De prognose was: jij zult nooit meer zelfstandig kunnen functioneren. Bij Brenny zorgde dat voor een houding van: dat zullen we dan nog wel eens zien! En het is 'm gelukt.
 
Hij heeft zich een weg terug geknokt mét een mooie carrière. Totdat hij door een medicijnvergiftiging onderuit ging in 2004. Uitgerekend het jaar waarin Dylan geboren werd. Niks niet meer naar Arnhem en Amsterdam op en neer. Thuis zitten en uiteindelijk zelfs een afkeuringstraject in. Een hard gelag. Maar Brenny is er de man niet naar om met geraniums in de weer te zijn. En dus knokte hij net zo lang tot hij weer boven jan was. En net zo lang tot hij zijn zo gekoesterde zelfredzaamheid weer terug had. En dat is nu dus. In de vorm van de bus. Die hem zo ontzettend veel mogelijkheden geeft. Die hem de gelegenheid geeft om ook weer meer vader te zijn! Zowel voor zijn grote dochter Sharon (die hij nu zo maar even op kan zoeken voor een bak koffie) als voor zijn zoon Dylan. Dingen samen ondernemen, wat een zegen! En ik mag Dylan weer wat meer loslaten, en dat is ook een geschenk. Want omdat ik Dylan altijd naar school bracht en haalde, had ik alles omtrent Dylan in de hand. En daarin komt nu speling. Dat is voor Dylan en mij allebei goed. Aan onze liefde voor elkaar mankeert niks, maar dat elkaar loslaten is voor ons beiden wel gezond. Wat een mooi begin van dit jaar!

Reacties   

#8 Elisabeth 11-08-2014 18:13
Ontroerend Ellen !!
Citeer
#7 sandra 11-08-2014 18:13
Ach man wat een doorzetter.is.die man van jou! Natuurlijk weet ik van diverse dingen, maar als je t zo opschrijft in chronologische volgorde is het prachtig.om te lezen. Niet alleen hij,maar ook jij bent een enorme vechter! Ben heel blij voor jullie.. :kiss:
Citeer
#6 Samira Ahale 11-08-2014 18:13
Mooi en ontroerend en sterk. Aan het loslaten komt geen eind. Elke keer weer een stukje. Ik gun het jullie van harte.
Citeer
#5 Rolf 11-08-2014 18:13
RESPECT! Voor Brenny zijn knokken én voor jou net zo goed Ellen! Hij boft maar met een vrouw zoals jij! (Al ben je bij lange na mijn Yvonne niet!) ,-)
Citeer
#4 Yellie Alkema 11-08-2014 18:13
Lieve Ellen, wat mooi! You move me to tears. Genieten van die twee mannen. Ik gun je dat van harte en tot in lengte van dagen. Heel veel knuffels!
Citeer
#3 Anja 11-08-2014 18:12
:lol: Happy Face Family! Hoe iets \'gewoons\' zo ontzettend bijzonder is! Een heel mobiel nieuwjaar gewenst samen! :silly:
Citeer
#2 Heleen 11-08-2014 18:12
Ik gun het jullie van harte! Geniet ervan!
Citeer
#1 Tina Staal 11-01-2014 14:00
Wat een ontroerend verhaal en wat mooi om te lezen dat wilskracht zijn vruchten afwerpt. Maar toch...doe het maar even. Brenny, wij kennen elkaar niet, maar petje af!!. Het is jullie gegund om eeuwig die grote grijns op jullie gezichten te houden. :)
Citeer

Plaats reactie

Beveiligingscode
Vernieuwen