Spelen
- Details
- Gepubliceerd: donderdag 13 mei 2010 10:23
... geen geduld. En dat is van niemand in dit huishouden een sterk punt, maar ik weet wel dat ik eerst de kwasten en doeken en verftubes opgeruimd wil zien! En Dylan wil al verstoppertje spelen en blijft steeds maar vragen wanneer hij zich nou kan gaan verstoppen. En daar slaat bij mij de irritatie toe(een irritatie waar eigenlijk tranen onder zitten blijkt later omdat ik het zo moeilijk vind om bij mezelf te blijven). Ik wil wel in het speelse gevoel blijven, maar het is mijn behoefte om eerst op te ruimen, en ik weet zeker dat dat voor Dylan en de rest van het huishouden ook belangrijk is. Want ik ken dat van mezelf, de boel de boel laten en aan het eind van de dag naar een onnoemlijke hoeveelheid rommel en speelgoed aankijken en me afvragen wat hier in 's hemelsnaam gebeurd is! En van een opgeruimde stemming is dan allang geen sprake meer! Daar kan ik al heel lang niet meer mee leven, en heb ik mezelf aangewend om gelijk achter mijn kont op te ruimen. Dat vind ik belangrijk. maar dat getrek van Dylan aan mij, dat voel ik als een soort aanval op dat wat IK wil. En word zelfs wat wrokkig, "ik heb verdorie nog niet eens dat kop thee gehad wat ik al voor het verven wilde zetten". Dus in die zin zorg ik dan slecht voor mezelf. En dat kan ik Dylan niet kwalijk nemen, ook mezelf niet trouwens. Het is een kwestie van bij mezelf blijven, vriendelijk doch beslist aangeven wat ik wil, met een lach of een kwinkslag Dylan betrekken in het opruimen. Want dat opruimen dat kan óók spelend. Dat hoeft niet ineens serieus te zijn!
En dat lukt soms wel, soms niet. Vandaag lukte het even niet, maar toen kwam die verfrissende huilbui en daarna lukt het me weer wel. "Is goed Dylan, ik drink nu eerst m'n thee op en daarna maak ik voor jou wat te eten." Van de week lukte het zelfs heel erg goed, toen was er weer luid protest toen de kleine autootjes opgeruimd moesten worden: een speelkleed, een stuk of vijftig kleine autootjes, een houten parkeergarage en de dozen met autootjes. Ineens had ik de geest en stelde Dylan voor het binnen 5 minuten te doen en zette de timer. Het werd gelijk een leuke uitdaging om de timer te verslaan. We renden lachend door het huis en hadden het spul binnen 4 luttele minuutjes weggewerkt! Ik speel en oefen lekker verder...