Overblijven

Details
Gepubliceerd: dinsdag 17 november 2009 10:22
Ik vertelde het laatst al, Dylan blijft niet over in tegenstelling tot alle andere kinderen van zijn klas. Heel soms wordt er eens eentje tussen de middag gehaald door een opa of oma, of door een moeder die omdat ze zoveel werkt graag wat meer tijd met haar kuiken doorbrengt, maar het gros blijft op school. Voor Dylan was dat geen optie, het leek hem afschuwelijk, helemaal omdat de juf dan weg gaat en er een oppasjuf voor in de plaats komt. Oké, ik fiets wel. 'Wie weet komt 't vanzelf' was mijn gedachte omdat ik allang blij ben dat ie zonder morren naar school gaat na een zeer moeizame start. En los daarvan vind ik het ook gewoon fijn om hem te zien tussen de middag! Toen ik hem in het begin tussen de middag op kwam halen, stond ie al....
 
...bij het hek te kijken of ik er al aan kwam. Dat is al tijden niet meer zo, meestal is ie druk aan het spelen. Maar de laatste weken komt het hem gewoon erg slecht uit dat ik hem kom halen, hij wil eerst nog met die spelen en dat doen en ik moet maar op 'm wachten. Nou dat wil ik best, sterker nog, ik vind het wel gezellig want er komen altijd wel kinderen naar me toe die met me gaan staan te keten, erg gezellig, maar het lijkt me niet helemaal de bedoeling. Sterker nog, het begroot me soms voor andere kinderen, want er zijn er regelmatig die zeggen 'ik wil ook naar mijn mama'. Oh ik zou ze zo wel onder arm mee willen nemen en afleveren bij hun mama's! Maar goed, dat slaat nergens op. Maar daardoor ben ik me wel erg bewust dat mijn aanwezigheid een impact kan hebben op de andere kinderen. Dus ik stelde Dylan voor (toen ik hem eindelijk had weten los te weken van zijn spelactiviteiten) om het overblijven eens een keer te proberen. En toen werd merkbaar dat Dylan op sommige vlakken een mentatliteit heeft van "de dood of de gladiolen" want hij riep uit: "Ik wil dat je me nóóit meer komt halen tussen de middag" (heeft ie dat van mij of van Brenny?). Ik herpakte mezelf na een moment van verbijstering en probeerde handen en voeten te geven aan dit voornemen. 
 
Maar vanochtend vlak na het opstaan voelde Dylan zich helemaal niet dapper en  kwam op zijn besluit terug, 'ik wil toch niet overblijven'. Ik kon het me voorstellen dat het hem moeilijk viel en toonde begrip en heb 'm niet geprobeerd over te halen. Wel leek het me handig af te spreken dat ik dan wat later kom zodat ie nog wat kon spelen. Oké, deal. Even later toen ik 'm naar school bracht,  stelde ik 'm voor om volgende week één van de drie dagen over te blijven (en niet gelijk vanaf nu voor altijd, dat is zo groot en onoverzichtelijk). Die ruimte had ie kennelijk net even nodig want hij reageerde met: mama ik heb me bedacht, ik wil toch overblijven. Dus nu zit ik hier, trots dat Dylan de stap durft te zetten, trots op mezelf dat ik 'm niet gepusht heb maar wel ruimte heb gegeven zodat ie dit uit zichzelf kon doen, onrustig omdat ik nu niet weet hoe het met 'm gaat, en sip, omdat ik 'm mis! Want hoewel ik de tijd die het oplevert goed kan gebruiken, zijn die momenten met z'n tweetjes tussen de middag zo genoeglijk!
 
Hij heeft het zo nodig, die lieve Dylan, de ruimte om zelf de stappen te zetten, om zelf keuzes te maken, om zelf te bepalen waar ie aan toe is. Logisch ook, dat geldt voor mijzelf ook, dat ik de stappen zet op mijn moment, wanneer ik er aan toe ben. Want waarin verschilt het gevoelsleven van een kind eigenlijk van dat van een volwassene?
 
Dit is een blogje van een paar week geleden die ik weer es was vergeten te publiceren. Ik zal binnenkort weer eens een update geven!

Reacties   

#6 Lena 11-08-2014 19:39
Free knowledge like this doesn\'t just help, it promote deayrcmco. Thank you.
Citeer
#5 Ellen 20-01-2010 14:00
Hoi Assyma! Ik dacht al dat jij het was ivm met de naam van je zoon (Toch?). Kan me voorstellen dat je dat prettig vindt, dat continurooster, het is anders inderdaad een ge-ren en gevlieg. Ik vlieg nog steeds wat heen en weer, al is er nu weer een nieuwe fase. Ik kom Dylan tussen de middag ophalen, en heel vaak stuurt ie me weg! Is ie zo lekker aan het spelen dat ie me niet kan gebruiken! Leuk vind ik dat. Maar soms is er iets vervelends gebeurd en gaan we toch nog even samen wat doen zodat ie even z\'n ei kwijt kan.
Tot spreeks! Liefs, Ellen
Citeer
#4 assyma 20-01-2010 13:55
ai, dat was ik :silly:
Citeer
#3 Guest 06-01-2010 08:43
Ik ben blij dat ik die keuze niet hoef te maken, de school waar mijn kind naar toe gaat heeft een continurooster en al heb ik bewust voor de school gekozen, toch heeft ook het continurooster een rol gespeeld,

ik weet nog goed wat een gedoe ik het vond toen hij nog naar de peuterspeelzaal ging, van kwart over één tot half drie, met al het geloop heen en weer gaf dat een hoop stress en had ik eenmaal thuis slechts nog tijd voor een minimaal flesje voor de jongste, een slaapje zat er al haast niet in en dan moest ik de oudste al weer ophalen...

pffff...straks mag dat weer met de jongste, dus ik ben blij dat Faf in elk geval overblijft...zucht.
Citeer
#2 Ellen 17-11-2009 23:19
Leuk Simone dat je mijn blog volgt! En bedankt voor je reactie!

Groetjes! Ellen
Citeer
#1 simone 17-11-2009 22:00
Wat goed van je, Ellen! Zo fijn om te lezen hoe je je kind de ruimte geeft, hoop dat ik het ook zo mag doen met mijn dochter.
Blijf je blog volgen!
groetjes
Simone
Citeer

Plaats reactie

Beveiligingscode
Vernieuwen