....van het verzetten van de tijd mee te pakken, en dat is maar ten dele gelukt, want het slapen gaan lukte maar weer niet. En ik merk dat de wanhoop hierover verdwenen is, ik begin mijn pappenheimer te kennen! het is een prachtige knul, die erg goed kan aangeven wat ie nodig heeft, en zeker geen gemiddeld kind. Ik vind het steeds meer prima, kan er de charme wel van inzien. Ik weet zeker dat dit één van de laatste oprispingen zijn van het moeilijke slapen. Ik heb even mogen proeven van hoe het wordt, inslapen in een kwartier, en dat geeft me misschien wel de moed die ik nodig heb. Zo is het bij alles gegaan, zindelijk worden, naar school gaan enzovoort. Heerlijk om nu gewoon vertrouwen te voelen in plaats van 'hoe moet dit in vredesnaam ooit goedkomen'.  Blij dat ik dat achter me heb kunnen laten! Een moeder met een rugzak vol vertrouwen lijkt me beter te pruimen dan eentje met een bodem van moedeloosheid. Fijn om te groeien in het moederschap.

Plaats reactie

Naam (verplicht)

E-mail (verplicht)

Website

Nieuwe reacties per e-mail ontvangen

Vernieuwen

Verstuur

Annuleren