..erg geïnteresseerd is in alles waar een motor in zit, dus ook in vliegtuigen. En hij weet intussen dat zijn papa daar heeft gewerkt, dus het is machtig interessant. De dvd's van al het vliegtuigengeweld op zo'n open dag heeft ie in elk geval met open mond zitten bekijken.

 

Drie jaar geleden togen we ook naar zo'n open dag, maar dan in Gilze-Rijen, voor ons een pokke-eind rijden. Toen we in de buurt kwamen van de plek waar de F-zestiens in het rond vlogen, huilde Dylan dikke, dikke tranen. Dit was écht te veel. Achteraf denk ik, wat bezielde ons in vredesnaam, maar op dat moment leek het nog heel logisch. Doordat Dylan die hoeveelheid geluid écht niet verdroeg hebben we maar rechtsomkeert gemaakt en zijn weer vertrokken, erg teleurstellend voor mijn lief, vooral omdat ie mij kennis wilde laten maken met zijn grote interesse.

 

Pas door het mis lopen van die dag realiseerden wij ons pas écht hoe enorm gevoelig Dylan is voor geluid. Maf hè, dat je daar soms als ouders zoveel tijd voor nodig hebt, helemaal achteraf gezien, want het is eigenlijk vanaf z'n geboorte overduidelijk dat ie anders dan gemiddeld reageerde op geluid of een te grote hoeveelheid prikkels. Maar vanaf die bewuste dag zijn we ons er echt aan áán gaan passen, luisteren naar Dylan z'n signalen en daarnaar handelen. Dat heeft er ook wel eens in geresulteerd dat we op een verjaardag binnen kwamen, en ook bijna gelijk weer weggingen, toen het gegil van de andere kindjes voor een hard huilende Dylan zorgde.

 

Gelukkig is Dylan nu veel minder bang als het op geluid aankomt, nog wel alert, maar niet meer bang. Dus nu durven we het wel aan om de gok van de open dag weer te wagen, maar wel mét de soundbarrier. En we bereiden hem voor op het voelen van geluid in zijn lijf, want dat schijn je nog al goed te voelen, als een F16 opstijgt. Ik ben benieuwd!

Plaats reactie

Naam (verplicht)

E-mail (verplicht)

Website

Nieuwe reacties per e-mail ontvangen

Vernieuwen

Verstuur

Annuleren