...een plan om dat vertrouwen in zichzelf  te stimuleren, stap voor stap. Tot nu toe heb ik steeds zijn pijn gevoeld als we het er over hadden, zijn angst, zeg maar gerust paniek, hij wil het niet en ziet het absoluut niet zitten om even zonder mij te zijn.  Apart is het wel, helemaal als je het vergelijkt met de meeste kinderen die er na 3 maanden gewend aan raken om even zonder mama te zijn. En Dylan is vier! Heb ook echt wel geaarzeld of ik hierover zou schrijven, want ook mijn lief is het absoluut niet eens met deze gang van zaken (Dus hoe deze situatie ontstaan is, is een heel lang verhaal wat ik je zal besparen.). En ikzelf vind het ook best apart, omdat het zo extreem is, maar toch heb ik het idee dat het zo heeft gemoeten, dat dit lieve kind van ons dit nodig heeft gehad om stevig in het leven te kunnen staan. Om basisvertrouwen op te kunnen bouwen. En dan riskeer ik maar de hoon en afkeuring van een ander, of van jou. Leuk vind ik dat natuurlijk niet, maar het zij zo. Als het zo is wat ik denk, wat ik natuurlijk nooit zeker weet, dan is het de offers meer dan waard.

Goddank is er die ommezwaai vannacht, dat inzicht, dat ik zijn kracht, zijn vertrouwen in het vermogen om het ook even zonder mij te rooien, moet versterken. Ik ben gelijk tegen hem begonnen te praten in zijn slaap, want dat schijnt te werken. Het heeft in elk geval in eerdere situaties gewerkt en ik geloof er wel in. Het voelt in elk geval erg goed om te doen.

Lieve Dylan! Ik hou van je en ik geloof in je kracht, ik geloof dat je het kunt, eventjes zonder mij zijn. Jij nog niet, je ziet het totaal niet zitten dat we binnenkort naar die begrafenis gaan, zonder jou. Het liefst zou ik je mee willen nemen, maar het risico is te groot. Ik weet bijna zeker dat je gelijk weg wilt als je al die verdrietige mensen voelt, want je kunt ze zo goed voelen al die mensen! Op een dag zal het je kracht zijn, je fijngevoeligheid. Maar het is een weg daar naar toe om er mee om te leren gaan, en ik wil je daar heel graag bij helpen omdat ik weet hoe lastig dat soms is, om leren gaan met je gevoeligheid.

Je voelt je het fijnst bij mij. En je hebt nog geen vertrouwen dat je het ook een paar uurtjes zonder mij red. Maar ik weet zeker dat je dat kunt. Je bent sterker dan je denkt! En de komende dagen ga ik je proberen te laten voelen hóé sterk, stapje voor stapje. Als je eenmaal in contact komt met die kracht en dat vertrouwen binnen in je, kun je de wereld aan, kun je nog meer genieten van alles wat er is. Wees niet bang lief kind van me, ik hou je hand vast en ik ben altijd in je hart, altijd. Ik wil je rots in de branding zijn, leun maar, en voel door te leunen en je te laten leiden hoe krachtig je zelf eigenlijk bent. Ik heb alle vertrouwen in je!

Meer over praten tegen je kind als het slaapt vind je hier .

Plaats reactie