De wijde wereld
- Details
- Gepubliceerd: zaterdag 14 januari 2012 08:11
...."dat ga ik nooit doen, vliegtuigen kunnen neerstorten, boten kunnen zinken, treinen kunnen botsen". En dan verzint ie ter plekke een nieuw vervoermiddel: "Ik wil wel in een soort verplaatsbaar hokje, wat ook rolstoeltoegankelijk is (hij denkt altijd aan zijn papa! :-) ), en waar je zo in kan lopen of rollen en dan aan de andere kant weer uitgaat. Dan gaan we leuk naar het Space-Shuttle museum, dat vinden we alledrie leuk!" De schat, hij reist graag, maar die boten, treinen en vliegtuigen ziet ie totaal niet zitten, heel begrijpelijk. En afgezien van het feit dat er aan vertrouwen in het leven bij Dylan misschien nog wat gesleuteld kan worden, proef en voel ik onder dit hele verhaal een ander verhaal. Het verhaal van de kleine Dylan die zich nog helemaal niet voor kan stellen dat er een dag zal komen dat ie ook de wijde wereld in gaat, dat ie verlangt om zonder ons zijn leven verder in te vullen. Ik moet eerlijk zeggen, ik ook niet! Het idee alleen al. Het gaat natuurlijk af en toe door je hoofd, maar het speelt natuurlijk nog lang niet. Maar het moment komt! Gelukkig hebben we alledrie nog jáááren de tijd om daar naar toe te leven en aan het idee te wennen!