Gehoord worden

Details: Gepubliceerd: vrijdag 11 juli 2008 06:00

Mooie ervaring met Dylan in de afgelopen week. We moesten naar een begrafenis, en Dylan had geen zin. En dat liet ie luid en duidelijk merken door steeds opnieuw te herhalen op een dreinerige toon: ik wil niet naar die begrafenis. Nou zijn begrafenissen ook niet mijn favoriete tijdsbesteding, maar ik wou erheen. Vaak als Dylan dit soort "ik wil dit" of "Ik wil dat niet" buien heeft, word ik onrustig. En vaak sla ik dan een medelevende reactie over, en begin mijn antwoord met een "ja, maar...". Maar dit keer had ik de tegenwoordigheid van geest...

...hem de ruimte te geven er géén zin in te hebben. Ik gaf hem aan dat ik dat begreep en dat ik me dat voor kon stellen. Want gehoord worden is ook één van mijn basisbehoeften! En ook in de auto op weg naar het verdrietige gebeuren bleef het aanhouden: ik wil niet naar die begrafenis! En nog steeds was ik rustig en kon ik reageren met begrip, en daar ben ik toch een potje trots op! Dat is namelijk heel anders geweest!

Op de begraafplaats aangekomen (de herdenkingsdienst skip ik wél hoor met een 4-jarige!) ging het allemaal prima. Ik had van te voren uitgebreid met 'm doorgesproken hoe het er aan toe zou gaan, en dat ie stil moest zijn als we daar waren. Er was klokgelui waardoor de link met de stilte tijdens dodenherdenking door Dylan snel gelegd was. En doordat ie dicht bij me was, hij heeft de hele tijd op mijn rug gezeten, voelde hij zich goed, en heeft ie toch wel nieuwsgierig alles gade geslagen.

Het was voor mij zo'n bevestigende gebeurtenis! Dat als ie de ruimte krijgt voor zijn gevoelens, het allemaal toch best soepel kan verlopen, ook al heeft ie geen zin. En dat wéét ik in theorie, maar in de praktijk is dit denk ik de eerste keer. Hoera!

Plaats reactie

JComments