Wat vind jij ervan nu je dit geschrijf van mij zit te lezen? Herkenbaar? Of zit je je zo langzamerhand te ergeren? Of maakt mijn hier en daar vrolijke geschrijf je moedeloos of verdrietig? Wat je gevoelsmatige reactie ook moge zijn, ik vind het fijn als je het met me deelt! Dus als je daartoe behoefte voelt, voel je vrij om contact met me op te nemen.

 

Ik denk dat het zin heeft als we als ouders meer met elkaar in contact zijn, en dan doel ik op een open  manier, zonder oordelen. Ik moet eerlijk bekennen, dat kon ik tot voor kort zelf niet. Ik zat vol met oordelen over hoe anderen het doen, en ik praatte maar niet met anderen omdat ik voelde dat zij weer vol zaten met oordelen over mij. Dat schiet niet echt op! Ik denk dat oordelen voortkomen uit onze eigen pijn, dat geldt tenminste voor mij, en het heeft een tijd geduurd voor ik dát in de smiezen had! Nu ik wat meer mijn eigen rommel heb kunnen loslaten en de oordelen erbij, voel ik wat een verschil dat maakt. Het is veel prettiger leven zonder oordeel dan mét!  

 

Ik mailde laatst met een oude bekende en die zei dat ie benieuwd was naar mijn mening over ouderschap, omdat er zoveel over gezegd en geschreven wordt. In zijn woorden: "na het Nederlands Elftal het tweede onderwerp waar iedereen wel een mening over heeft!" :-)

En die mening van iedereen is natuurlijk prima, maar het daar soms onuitgesproken bijgevoegde oordeel, kán helemaal niet! We weten nooit alle 'ins' en 'outs' van de situatie van een ander! Dus een oordeel is eigenlijk altijd een brevet van onvermogen, we willen de ander helpen, maar misschien kan die ander alleen zichzelf helpen. Ik denk dat iedereen er het meeste baat bij heeft om zijn of haar eigen oplossingen te vinden. En we kunnen elkaar daar zeker bij helpen, maar oordelen en discussies helpen daarbij zéker niet. Open staan voor de invalshoek van de ander wel, net zoals een dialoog zinvol kan zijn.

 

Misschien is het zinvol als we mening en oordeel van elkaar proberen los te koppelen, en als vaders en moeders, als ervaringsdeskundigen, écht met elkaar in gesprek gaan, niet elkaar zeggen wat we moeten doen, maar elkaar steunen! Laten we het gezellig maken!