Borstvoeding is moeilijk. Nee, begrijp me niet verkeerd, als de borstvoeding eenmaal loopt, is het het allermakkelijkste wat er is. Je kind heeft altijd overal te eten van precies de goeie samenstelling en precies de goeie temperatuur. Ideaal. Maar voordat je zover bent! Voor de meeste moeders gaat het begin niet vanzelf, is het ronduit moeilijk, en zwaar!

 

Het begint allemaal met de bevalling. De meeste moeders hebben wel een meer of minder traumatisch iets bij hun bevalling. We zijn als samenleving nu eenmaal ver weg bij onze natuurlijke staat van zijn. En dat is denk ik heel moeilijk voor onze kinderen. Want het ter wereld komen is al geen kattepis, maar de manier waarop kan soms erg moeilijk zijn voor een baby! En omdat het babietje van slag is, gaat het happen niet vanzelf, of moelijk. ach er zijn legio moeilijkheden aan het begin die in dit blog niet allemaal te bespreken zijn. Wat ik wil zeggen is, dat de moeilijkheden met borstvoeding vaak al beginnen bij de bevalling! De reflexen die een baby heeft zodat de borstvoeding ontstaat, kunnen gewoon flink verstoord zijn.

 

Bij mij begon het drama in elk geval wel bij de bevalling. Het begin deed ik fantastisch. Toen de bevalling zich aandiende regelde ik nog snel het één en ander, en gaf me vervolgens over aan het gebeuren. Lag in allerlei standen op de bank, voor de bank, tegen de bank, gehurkt, voorover enzovoort. Het ging, zeker achteraf gezien, heel soepel. Tot ik in de zogenaamde transitiefase terecht kwam. Dat is de fase waarin je als vrouw niet meer weet waar je het moet zoeken. In feite is het een overgangsfase van ontsluiting naar persen. Als je als vrouw dan een andere vrouw in de buurt hebt, die je gerust stelt, je hoofd aait, hete thee voor je zet (ik zeg maar wat), en die wéét dat je in de transitiefase zit en je dat ook vertelt, dan kom je vervolgens vanzelf in het ter wereld brengen van je kind terecht, de oerkracht doet de rest. Maar zo'n vrouw had ik niet. Mijn lief was er uiteraard wel, maar die ging, omdat ie natuurlijk ook geen flauwe notie had van een bevalling, mee in mijn wanhoop, en belde de verloskundige. Daar ging het fout. Ze constateerde volledige ontsluiting en legde mij....

 

.....plat op m'n rug. (Ik wilde op een baarkruk en die hoort elke verloskundige bij zich te hebben, maar dit exemplaar had er geen). En ik moest gaan persen. Zonder persdrang. De lichten gingen vol aan. Ze zat steeds met twee vingers in mijn vagina, "om de boel soepel te houden". Ze drukte op mijn buik om Dylan er uit te duwen. En knipte uiteindelijk in mijn vagina omdat het haar niet snel genoeg ging. Tja. Het kan verkeren. Dylan had, letterlijk, een punthoofd van de bevalling. Hij huilde doordat hij hoofdpijn had van de (oneigenlijke) druk. En dus ging het aanhappen niet goed. Want hij was stuk. Dagen later heeft een lactatiekundige mij geholpen om zijn hap wat groter te krijgen, en gelukkig is dat uiteindelijk goed gekomen.

 

Maar na de bevalling was het met mij nog lang niet goed. Doordat gepers zonder persdrang was ik ernstig verstopt. Ik moest aan de lactulose, een middel tegen verstopping. Doordat gepruts bij mijn vagina (zonder handschoenen!) ontstond er enige dagen later een hoge urineweginfectie, dus ik aan de antibiotica. Tel die twee bij elkaar op, antibiotica en het suikerhoudende lactulose, en je krijgt een schimmel! En ik niet alleen, Dylan dus ook! Erg pijnlijk voor mijn tepels en zijn mondje. En vervolgens onstonden er (het één staat niet los van het ander) borstontstekingen. Sjonge wat heb ik een pijn gehad! Ik kan het je niet navertellen. Het was een verschrikking. Dylan hapte aan en ik ging door de grond van de pijn. Maar bij een borstontsteking is het beste wat je kunt doen, de borst leeg laten drinken, dus dat deed ik.

 

En op zo'n moment heb je een borstvoedingsbuddy nodig! Een vrouw met ervaring, die je geruststelt, en je herinnert aan je doorzettingsvermogen, die je tips geeft, die je gewoon domweg steunt bij wat je aan het doen bent! Niet dat je man dat NIET doet. Die rent zich het vuur uit de sloffen en doet alles om je te helpen. Maar je partner heeft geen eigen ervaring, én kan het meestal ook niet aanzien dat je lijdt!!! De mijne kon dat in elk geval niet! Oh hij heeft zó z'n best gedaan, hij sleurde met thee, met boterhammen, brandde speciaal voor de gruwelijke aanhapmomenten een DVD met onze liefste vakantiemomenten zodat ik op de tv allemaal dierbare momenten terug zag als ik Dylan aan liet happen. Dat heeft me echt heel goed gedaan! Zó lief! Maar in zijn wanhoop zei hij ook op één van die momenten dat ik misschien beter kon stoppen als het zo moeilijk ging allemaal. O zo begrijpelijk, maar het laatste wat ik nodig had om te horen. Want als vrouw sta je op dat moment zo wankel als wat! Alleen al door het enorme slaapgebrek! Mentaal viel ik om op dat moment, voelde ik me alleen. En op dat soort momenten heb je een buddy nodig. Dat lag ik mij vanochtend in bed te bedenken, dat elke vrouw tijdens haar zwangerschap zou kunnen bedenken wie haar borstvoedingsbuddy zou kunnen zijn. Er zijn mensen genoeg die tegen je zeggen "als het niet gaat dan gaat het niet", of "ja maar je moet ook jezelf denken hoor!" En dat zijn teksten die niet motiveren. Naast je partner heb je ook een vrouw nodig die weet waar ze het over heeft, die ervaringsdeskundige is, die je helpt om door die moeilijke momenten heen te komen.

 

Ik ben er doorheen gekomen, met enorme steun van mijn lief en met het internet als mijn buddy! Ik las alles wat los en vast zat waardoor ik steeds meer begon te begrijpen hoe het werkt. En ik me realiseerde dat ik hulp nodig had van lastatiekundigen. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen: Dylan heeft gekregen wat ie nodig had en ik heb hem kunnen geven wat ik wou. Maar het gaat, begrijpelijkerwijs, mis bij zo velen! Veelal door gebrek aan kennis en steun. We missen het leven in groepen dan enorm, waarin je vrouwen om je heen zag voeden en alle kennis voorhanden was, dichtbij. Maar nu hebben we nog steeds elkaar, alleen moeten we er wat meer moeite voor doen! Ik wens alle moeders die op dit moment worstelen met borstvoeding kracht, en een buddy!

Plaats reactie

Naam (verplicht)

E-mail (verplicht)

Website

Nieuwe reacties per e-mail ontvangen

Vernieuwen

Verstuur

Annuleren